het verhaal van gerda
sociale eigenheimer
In Diemen zetten vele inwoners zich in voor vrijwilligerswerk op heel verschillende fronten en manieren.
Vrijwilliger Nancy van Diemen voor Elkaar sprak met Gerda over haar persoonlijke motivatie om zich als vrijwilliger in te zetten. Wie is zij en wat doet zij voor de mensen om haar heen? Wat brengt het haar?
We ontmoeten elkaar in de Omval, Gerda en ik. Dat mevrouw zich hier thuis voelt is direct merkbaar. Voor we gaan zitten wordt de tafel door haar schoongemaakt en zij ontvangt mij hartelijk. Met een klein presentje namens Diemen voor Elkaar voor haar jarenlange inzet rollen we het gesprek in. Gerda is 36 jaar onderwijzeres geweest op de Theo Thijssenschool in de Jordaan in Amsterdam waar de groepen 5 en 6 haar ‘ voorkeur’ hadden. In Suriname heeft Gerda de PABO gedaan en als grondstewardess gewerkt tot zij op haar 24e naar Nederland kwam. Ook heeft zij haar master Pedagogiek afgerond.
eigenlijk zou iedereen iets kunnen doen, zelfs tieners”
Na jaren in Reigersbos te hebben gewoond heeft een vriendin haar uiteindelijk overgehaald om te verhuizen naar Diemen. Vanaf 2012 woont mevrouw dan ook in Diemen. Ruim anderhalf jaar geleden is Gerda met pensioen gegaan en wilde zij zich meer op haar directe omgeving gaan focussen. “Regelmatig vroeg ik mijzelf af wat ik ging doen tijdens mijn pensioen”, vertelt Gerda mij.
Dit is het moment dat Gerda, via haar vriendin Usha, in contact komt met vrijwilligerswerk. “Usha werkt als leerkracht en zij heeft mij in contact gebracht met Sylvia van de huiswerkbegeleiding bij Beukenhorst. Kinderen uit groep 3 tot en met 8 zijn hier van harte welkom. Helaas hebben we op dit moment maar een kind in de begeleiding “.
Verder is Gerda mantelzorger voor een goede vriendin, gastvrouw in de Omval en verricht zij hand- en spandiensten voor De Zonnebloem.
Aan het einde van ons gesprek vraag ik haar waarom zij vrijwilligerswerk is gaan doen. Wat betekent het voor haar?
“Ik ben een sociaal mens maar ook een eigenheimer“, geeft Gerda lachend aan. “Het geeft mij voldoening en eigenlijk zou iedereen iets kunnen doen, zelfs tieners”, besluit zij met een knipoog.
Marjolein
Marjolein durft te vragen Marjolein (64) vraagt hulp voor het uitlaten van haar geweldige labrador. Govert is haar hulphond die ze helaas doordat ze chronisch ziek is, niet altijd kan uitlaten. Hiervoor vraagt ze hulp op Diemenvoorelkaar.nl en hoopt dat ze zo een vrijwilliger kan vinden die haar hierbij een handje kan helpen."Hulp vragen als je ziek bent is gewoon heel confronterend. Je moet accepteren dat je het zelf niet meer kunt en dat hulp een noodzaak is geworden", vertelt Marjolein. Maar ze is erachter gekomen dat het niet moeilijk of veel werk hoeft te zijn. Ook zegt Marjolein dat het probleem met hulp vragen meer bij jezelf ligt dan bij de ander. Er zijn genoeg mensen die willen of die het helemaal niet erg vinden om een handje te helpen. hulp vragen als je ziek bent is gewoon heel confronterend "Voor ik ziek werd heb ik ook altijd vrijwilligerswerk gedaan, maar wij noemden dat vroeger niet zo. Het was gewoon iets wat je deed. Zomaar, omdat dat heel normaal was. Tegenwoordig is vrijwilligerswerk iets heel groots geworden, terwijl het eigenlijk gewoon een ander helpen is.", vertelt Marjolein. Door deze gedachte durft Marjolein makkelijker om hulp te vragen en hulp te accepteren. Ze beseft dat het helemaal niet raar is om iets aan een ander te vragen als je dit zelf niet kunt. Marjolein vertelt dat ze het soms wel erg moeilijk vond om hulp te vragen. Vooral omdat je ervan uit moet gaan dat je op een vrijwilliger kunt bouwen. "Ik ben gewoon erg afhankelijk van een vrijwilliger en Govert ook. Als een vrijwilliger niet komt dan heb ik echt een probleem", zegt Marjolein. Marjolein heeft in het verleden wel vaak met vrijwilligers gewerkt maar dit werd altijd voor haar geregeld. Nu moet ze het zelf doen en dat is spannend.
Lees het verhaal