Maatjes Truus en Joop
Mooie dingen kunnen ontstaan als je niet in het verleden blijft hangen!
In november 2018 bezocht Joop een ontmoetingsavond van Diemen voor Elkaar. Hij was toen 89 jaar en had dat jaar zijn vrouw verloren aan een ongeneeslijke ziekte. Op deze avond zocht hij een maatje. Aanvankelijk leek dat te lukken met een man die wel met hem wilde klaverjassen, maar later bleek dat deze man al een kaartpartner had. Beter liep het contact met Truus (82 jaar) met wie hij die avond ook telefoonnummers uitgewisseld had. Zij belde hem die week nog op en ze spraken eerst af in het winkelcentrum voor een kop koffie. Het was gezellig, zo rond Sinterklaas. Truus bleek een flat verder te wonen en sinds die tijd bezoeken ze elkaar geregeld. Ze eten bij elkaar, hebben dan een gezellige avond met een borrel en een wijntje erbij en kijken bijvoorbeeld samen naar voetbal.
Toevallig komen beiden uit de Jordaan. Truus heeft daar maar kort gewoond en verhuisde naar andere plekken in Amsterdam. Toen zij en haar man dertien jaar geleden de flat in Diemen betrokken, overleed haar man een week later, dat was een hard gelag. Ze is een echte Amsterdamse met humor. Ze werkt nog drie dagen in de week in een manufacturenzaak in de Albert Cuijpstraat. Op de vraag of dat niet zwaar is voor een vrouw van in de tachtig antwoordt ze glimlachend dat ze toch niets hoeft te tillen? Het lange staan breekt haar niet op en ze doet het met plezier. Joop heeft een administratief arbeidsverleden bij een stoomvaartmaatschappij en bij uitgevers en kan met computers omgaan, al heeft hij de stap naar de smartphone niet meer gezet.
Anders dan bij jongeren hebben ouderen natuurlijk al een lang (verschillend) verleden. Truus is er duidelijk over. 'Je moet niet in het verleden blijven hangen', is haar levensmotto. Dat is voor Joop nog niet zo makkelijk. Hij heeft twee echtgenotes verloren. In plaats van het over het verleden te hebben kunnen ze wel heel goed met elkaar vakantieverhalen uitwisselen. De nieuwe vriendschap voldoet omdat het samenzijn gezelligheid oplevert en met de humor zit het ook wel goed.
Ze hebben nu een hotelletje genomen voor een gezellig uitje naar Deventer. 'Geen huisje want dan kan je elkaar niet meteen de tent uitzetten', grapt Truus. Ze zien dat als een volgende stap. Joop verwoordt het duidelijk: 'Mooie dingen moeten ontstaan'.
De inmiddels 90-jarige Joop is nog goed gezond, al slijt het lichaam, vooral de benen. De volgens Joop flinke en pittige Truus doet alsof pensioen een niet bestaand fenomeen is. Ze heeft weinig tijd, want ze moet nu naar haar eetclub. Zo kan je ook oud worden en jong blijven.
Vriendschap is voor alle leeftijden!
Dhr Raaff
Dhr Raaff Sneeuwballengevecht met vrouwen en een kat die Popika heet De heer de Raaff, 83 jaar oud, bezocht een jaar geleden een ontmoetingsbijeenkomst van [site_title]. Bij die gelegenheid deed hij een aanbod behulpzaam te zijn bij videobewerking. Hij heeft een goede ervaring met iemand die hij daarna hielp bij het overzetten van VHS banden naar een usb stick. Beetje monteren en een muziekje er onder, hij deed het graag en goed. Geen wonder want de heer de Raaff heeft een vakopleiding fotografie gevolgd en in zijn diensttijd nog een aanvullende opleiding gevechtsfotografie. Het laatste stelde niet veel voor: "Als dienstplichtigen kozen wij natuurlijk voor vrouwen met wie we een sneeuwballengevecht hielden dat op foto's een beetje op een gevecht leek." In 2013 exposeerde hij met een twintigtal foto's uit de jaren vijftig die hij toen in het net opgeleverde Slotermeer gemaakt had. Het was voor de mensen een feest van herkenning, meer dan dat hij het vakfoto's vond. De heer de Raaff is een bescheiden man die merkte dat hij nooit een echte vakfotograaf zou worden. Zijn vrouw en hij zijn sinds twee jaar in Diemen woonachtig nadat ze lange tijd net over de grens in België gewoond hebben. Daar gaf hij ook als vrijwilliger een cursus filosofie aan ouderen. De ene week praktische filosofie, de andere week klassieke filosofie. Zelf is hij een groot bewonderaar van De Amsterdamse filosoof Spinoza. Zijn ervaring met [site_title] vindt hij positief. Zijn aanbod van hulp bij videobewerking wil hij handhaven. Op de vraag of hij zelf een vraag heeft, geeft hij aan dat hij het moeilijk vindt zelf te omschrijven wat hij leuk vindt. "Maatje zijn lijkt mij wel wat. Met iemand die geïnteresseerd is in fotografie of filosofie. Eigenlijk met alles behalve sport en voetbal want daar heb ik niets mee." Tot slot begint de heer de Raaff te glunderen als hij een herinnering ophaalt aan een project in Amsterdam Oost waarbij moslimkinderen ouderen moesten interviewen die de oorlog hadden meegemaakt. Op de vraag of hij toen ook een kat gehad had, antwoordde hij bevestigend en dat die Popika heette. Rare naam vonden de kinderen. Hij vertelde dat het de afkorting was van Poepen, Pissen en Kakken en het succes was verzekerd. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal