pieter
Als je met z’n allen een klein steentje bijdraagt, dan krijg je dingen voor elkaar
Een fijne basis
Pieter, geboren en getogen in Diemen-Zuid, is een gedreven ondernemer en betrokken vader. Inmiddels woont hij net buiten de gemeente, al speelt zijn leven zich hier voornamelijk nog steeds af. Dagelijks fietst hij door Diemen, om ’s ochtends eerst zijn kinderen naar school te brengen en daarna door te gaan naar zijn kantoor dat gevestigd is aan de Muiderstraatweg.
Pieter is mede-eigenaar van familiebedrijf Batist. Het bedrijf werd oorspronkelijk gestart door zijn vader, die voor zichzelf begonnen is in 1997. Inmiddels is het geruime tijd geleden overgenomen door Pieter en zijn zus. Ook zijn andere zus werkt mee in het bedrijf.
“Ik herleef mijn eigen jeugd”
Als kleine jongen voetbalde Pieter voor SV Diemen. Daarna voelde zij zich minder verbonden met de club, totdat hij kinderen kreeg. Zijn oudste zoon (11) is een fanatiek voetballer en loopt al sinds zijn 3e met een bal onder zijn arm. Na het behalen van zijn B-zwemdiploma is hij bij de club terechtgekomen. Zijn jongste zoontje (7) honkbalt in Amsterdam-Oost. “Dat die kinderen zo’n plezier hebben in wat ze doen, dat vind ik het allermooist om te zien”.
Op de basisschool waar Pieter destijds zat en nu ook zijn zoons zitten, werken nog een aantal dezelfde docenten. Dat toont voor Pieter aan dat het een goede werkplek is en een fijne basis voor zijn kinderen. Pieter begint te glunderen, “ik herleef mijn eigen jeugd”.
“Je kunt je tijd maar één keer uitgeven”
“Als zelfstandig ondernemer ben je zorgvuldig met de tijd die je overhoudt”, zegt Pieter. In zijn drukke bestaan, maakt hij toch gemiddeld een uurtje per week vrij voor vrijwilligerswerk. “Op een gegeven moment gaan je kinderen sporten en ga je nadenken waar je je tijd aan wilt besteden.” Bij de vereniging verzorgt hij samen met zijn vrouw diverse hand-en-spandiensten zoals o.a. scheidsrechter/spelbegeleider bij de voetbalwedstrijden en het draaien van kantinediensten. Pieter ziet dit zelf niet per se als vrijwilligerswerk; “ik krijg er in principe niets voor, maar ik vind dat je dit soort steentjes bij moet dragen wanneer je dit kan”. Zijn kinderen doen mee aan buitenschoolse activiteiten, en om dit mogelijk te maken, is er hulp nodig van ouders. “Omdat je weet dat er dingen gefaciliteerd moeten worden,” zegt Pieter. “Als je met z’n allen een klein steentje bijdraagt, dan krijg je dingen voor elkaar”.
Als zelfstandig ondernemer maak IK toch een uurtje vrij per week voor vrijwilligerswerk.
Naast de voetbalclub ondersteunt Pieter ook af en toe Cormeta. Via een ondernemersvereniging kwam Pieter bij een dame terecht die in de zomermaanden maandelijkse tandemfietstochten organiseerde voor blinden en slechtzienden. Dit komt mooi uit voor Pieter, zo wisselt hij in de zomermaanden zijn vrijwilligerswerk af tijdens de zomerstop van de sportverenigingen van zijn kinderen. “Deze mensen een leuke dag bezorgen, daar doe ik het voor.”
Wil jij ook vrijwilligerswerk doen, maar vind je het lastig om dit te combineren met een drukke baan? Geen probleem! Via Diemen voor Elkaar kunnen we een match voor jou vinden die past bij jouw wensen.
* Dit verhaal is geschreven door onze vrijwilliger Mayke.
Zohra
Zohra MIJN VRIJE TIJD GEEF IK AAN DE BUURT Fatima Zohra (55 jaar), geboren in Marokko en op vierjarige leeftijd verhuisd met haar familie naar Brussel, heeft vrijwilligerswerk en zorgen voor anderen van huis uit meegekregen. Haar vader hielp veel migranten die weinig te besteden hadden aan spullen, maar ook aan werk. “Ik ben opgegroeid met het idee dat mijn ouders zorgden voor anderen. Zo kookten zij voor anderen, brachten zij mensen naar verschillende instanties en fungeerden als tolk. Dit was voor mij normaal.” Hier ondersteunde zij haar ouders later ook in.Voor de liefde verhuisde ze naar Amsterdam, werd trotse moeder van vier kinderen en werkte destijds in de zaak van haar man. Toen haar zoon oud genoeg was, nam hij haar taken over in het familiebedrijf aan de Zeeburgerdijk. Zohra is een echte onderneemster, doorzetter en connector. Ze heeft zelf Nederlands geleerd door naar series als ‘GTST’ te kijken, en later door veel te boeken lezen. Ze denkt in mogelijkheden en zit niet graag stil. In de 25 jaar dat zij in de Dapperbuurt heeft gewoond, was Zohra een sleutelfiguur. Naast haar baan begon zij als vrijwilliger in het vrouwencentrum De Kat in Amsterdam-Oost en later ook bij andere buurtcentra als De Jungle, stichting De Bloem en stichting Prachtvrouw. Ze organiseerde verschillende activiteiten, van koken tot aan het leren van de Nederlandse taal. Ook heeft zij meerdere vrouwen opgeleid om haar hierin te ondersteunen en haar taken later over te nemen. Ik doe vrijwilligerswerk omdat ik er energie van krijg EEN FRISSE START IN DIEMENIn april 2022 verhuisde zij met haar familie naar een fijne woning in Diemen-Centrum. “Dit voelde voor mij als een nieuwe start”. Ze geniet van de rust, een groot contrast met wonen op de Dappermarkt.Na de verhuizing wilde zij even een pauze van haar drukke bestaan. Toch begon het na zes maanden weer te kriebelen; Zohra werd onrustig. Haar man stimuleerde haar weer om vrijwilligerswerk op te pakken, dus ging zij op pad en bezocht zij verschillende buurthuizen en ontmoetingscentra.SPIN IN HET WEBInmiddels is Zohra in Diemen ook een spin in het web geworden, waarbij ze onderdeel is van ‘de Flatmakers’ aan de Rode Kruislaan en organiseert ze ook meerdere activiteiten bij Huis van de Buurt ‘t Kruidvat in Diemen-Zuid. “Alles wat ik heb geleerd en meegemaakt, heb ik meegenomen”. Zo organiseert ze elke dinsdag voor vrouwen een wandelgroep, gevolgd door gezond ontbijt. Als Ambassadeur Gezonde Leefstijl is zij getraind als coach om het belang van een gezonde leefstijl te verspreiden in haar wijk. Samen met drie andere vrouwen verzorgen zij ook workshops voor vrouwen die weinig te besteden hebben, hoe zij o.a. zelf kledingreparaties kunnen doen.En dit is nog maar een deel van wat Zohra doet. Alles wat zij doet is op vrijwillige basis, in uren bij elkaar opgeteld bijna een fulltime baan. “Ik doe vrijwilligerswerk omdat ik er plezier in heb en er energie van krijg.” Zohra begint te lachen, “het is een manier om mezelf te betalen; ik word gelukkig wanneer ik zie dat andere mensen gelukkig zijn”.* Dit verhaal is geschreven door onze vrijwilliger Mayke.
Lees het verhaal